மேல் மருவத்தூர் மகிமை

என் மனைவிக்கு சமீப காலமாக அடிக்கடி கை, கால்களில் வலி ஏற்பட்டு வருகிறது. இதற்காக நரம்பியல் நிபுணர்கள், சித்த மருத்துவர்கள், யுனானி மருத்துவர்கள் என சிகிச்சை மேற்கொண்டும் அவ்வளவாக பலனில்லை. (தற்போது ஆயுர்வேத சிகிச்சை எடுத்து வருகிறோம்.)

இதற்கிடையில் பலரும் மேல்மருவத்தூர் சென்று வாருங்கள். அங்கு சென்று வந்தால் குறைகள் தீரும் என்றனர். மருவத்தூர் செய்திகள் என்று தொலைக்காட்சியில் வருவ்தையும் பாருங்கள் அப்போது உங்களுக்கே புரியும் என்று சொல்ல, அதன்படியே பார்த்த என் மனைவியும் மேல்மருவத்தூர் செல்ல அதிக ஆர்வம் கொண்டாள். என்மீது அக்கறை இருந்தாள் என்னை அழைத்துச் செல்லுங்கள் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தாள். சரி என்று நானும் என் மனைவி மற்றும் சகோதரியும், சகோதரியின் மகனும் மேல்மருவத்தூர் சென்றோம். அர்ச்சனைக்கு பொருட்கள் வாங்கிக் கொண்டு உள்ளே சென்றோம். நாங்கள் சென்ற நேரத்தில் அவ்வளவாக கூட்டம் இல்லை. இருந்தாலும், கம்பித் தடுப்புகளை போட்டு சுற்றிக் கொண்டே வர வைத்தார்கள். (அந்தக் கோயிலுக்கு செல்வது இதுவே முதல் முறை) சுற்றிவந்து மேல்மருவத்தூர் அம்மனை தரிசிக்க கூடிய நேரத்தில் அம்மா வருகிறார் அம்மா வருகிறார் என்று ஒரே பரபரப்புடன் அங்கிருந்தவர்கள் எங்களை நிற்க வைத்துவிட்டார்கள். பங்காரு அடிகளார் வந்து சென்றதும் எங்களை நல்ல தரிசனம்கூட செய்யவிடாமல் விரட்டாத குறையாக அனுப்பிவைத்தார்கள். அழைத்து வந்த எனக்கு மட்டுமல்ல மனக்குறைகளை போக்கும் ஆர்வத்துடன் வந்த என் மனைவியும், சகோதரியும், சகோதரியின் மகனும் இந்தச் செயலால் மிகவும் வேதனையுற்றோம். கோயிலுக்கு வெளியே வந்து அங்கிருந்தே தெரிந்த மேல்மருவத்தூர் அம்மனை வணங்கிவிட்டு வந்தோம். ம்...

பின்னூட்ட சூறாவளியுடன் ஒரு சந்திப்பு!

அலுவலகத்தில் பணிபுரிந்து கொண்டிருக்கும்போது கைபேசி அலைத்தது. யாரென்று பார்த்தால் பின்னூட்ட சூறாவளி ராகவன் அண்ணன். திடீரென்று அவரிடமிருந்து அழைப்பு வருமென்று கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை. வணக்கம்

என்றேன், சந்தேகத்துடன். மறுமுனையில் நான் நைஜீரியா ராகவன் பேசுறேன் என்றார். எங்கிருந்துண்ணே என்றேன். சென்னையிலிருந்தான் என்றார்.நலவிசாரிப்புகளுக்குப் பிறகு இன்னைக்கு கொஞ்சம் வேலையிருக்கு. நாளைக்கு சாயங்காலம் வர்றேன் என்றேன். சரி என்றார்.

ஆனால் திட்டமிட்டபடி மறுநாள் (அன்று அவர்களின் உறவினர்கள் வந்துவிட்டதால்) சந்திக்க முடியாமல் போய்விட்டது. அதற்கு மறுநாள் அலுவலகம் முடிந்த பிறகு மாலை அண்ணனுக்கு போன் செய்தேன். இதோ இன்னும் ஐந்து நிமிடத்தில் வீட்டில் இருப்பேன் என்றார்.

ஏழேகாலுக்கு உங்கள் வீட்டிற்கு வருகிறேன். என்றேன். அவரும் சரியென்றார். வெளியிலிருந்து வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்று போன் செய்ததால் சற்று தாமதமாக போகலாம் என்பதற்காகவே அப்படி சொன்னேன்.

அண்ணனின் வீட்டிற்கும் எனது அலுவலகத்திற்கும் நடை தூரம் (என்கிட்ட வண்டி இல்லே. அதனாலே நடைதூரத்தைத்தானே சொல்லமுடியும்) அவ்வளவுதான்.

வீட்டிற்கு சென்றதும் அன்புடன் வரவேற்றார். வீட்டின் கூடத்தில் அரவிந்த் அவரின் மாமாவுடன் உரையாடிக் கொண்டிருந்தார். அரவிந்திடம் இவரைத் தெரிகிறதா என்று கேட்க, சென்றமுறை சந்தித்ததை சரியாக அடையாளம் கண்டுகொண்டார். அண்ணியாரும்தான். நல விசாரிப்புகளுக்கு பிறகு அவருடன் உரையாடிக்கொண்டிருந்தேன்.

பதிவுலகம் பற்றி பேச்சு வந்தது. முன்புபோல் இடுகையிட முடியவில்லை (முன்பு மட்டும் அதிகமா இடுகையிட்டமாக்கும் என்று) கூறினார். அதோடு பதிவுலக சண்டை சச்சரவினால் மிகவும் வருத்தமாகவே பேசினார். கூகுள் இலவசமாக தரும் வரையில் இவ்வளவு நபர்கள் எழுதிவருவார்கள். ஒருவேளை கட்டணம் என்றால் எத்தனைபேர் தொடர்ந்து எழுதுவார்கள் என்பதே நிச்சயமில்லாத நிலையில் இப்படி சண்டை போட்டுக்கொண்டு இருப்பது பற்றி வருத்தமுடன் போசினார். பதிவர் சந்திப்பு வைப்போமா என்றதற்கு,இந்தப்பிரச்சினையால் யாரையும் சந்திக்கக்கூடிய மனநிலையில் அவர் இல்லை என்பது மட்டும் உறுதியாக தெரிந்தது. சென்னையில் குறிப்பிட்ட சிலரை மட்டும் சந்தித்ததாகக் கூறினார். அவர்களில் நானும் ஒருவன் என்றபோது மிகவும் மகிழ்வுற்றேன்.

பொள்ளாச்சி நசன்

'பொள்ளாச்சி நசன்'. இவரை 1990-லிருந்து- அதாவது நான் 'நந்தவனம்' என்ற பெயரில் சிற்றிதழ் நடத்தி வந்த அத்தருணங்களிலிருந்து தெரியும். நண்பர்கள் மூலம் அவரது அறிமுகம் கிடைத்தது. 'சிற்றிதழ் செய்தி' என்ற இதழை நடத்தி வந்தார். அவருக்கு வரும் சிற்றிதழ்களைப் பற்றி நல்ல அறிமுகத்தோடு நடத்தி வந்தார். அதோடு வரும் சிற்றிதழ்களை எல்லாம் சேமித்து அவணக் காப்பகமாகவும் இன்றளவும் வைத்துள்ளார்.
   தமிழ்மீது கொண்டுள்ள ஆர்வம் காரணமாக தமிழ்ப்பள்ளி ஒன்றையும் நடத்திவருகிறார். காலமாற்றங்களுக்கு கேற்ப தனது பணியை இப்போது இணையத்திலும் (அவரே இணையத்தை வடிவமைத்து) செய்து வருகிறார். அரிதான பல தமிழ் நூல்களை மின்னூலாக்கும் (நாள் ஒரு நூல் என்ற முறையில்) பெரு முயற்சியில் பல புத்தங்கள் வந்துள்ளன. வெளிநாட்டில் வசிக்கும் தமிழர்கள் தமிழ் கற்றுக் கொள்ள இசை வடிவிலான முயற்சிகளையும் செய்து வருகிறார். இதனை பதிவிரக்கியும் பயன்படுத்தும் நோக்கில் தந்துள்ளார். இவரைப் பற்றி இன்னும் விரிவாக தெரிந்து கொள்ள அவரது நேர்காணல் படிக்க இங்கு http://www.adhikaalai.com/index.php?option=com_content&task=view&id=4533&Itemid=212 சுட்டவும்.
அவரது தளத்தினைக் கண்டால் இன்னும் அவரது உழைப்பு, முயற்சி எல்லாம் தெரியவரும். அவரது வலைத்தளம் செல்ல http://www.thamizham.net/

தமிழ் வளர்க்க என்ன திட்டம்? (பரிசு போட்டி!)

கோவையில் நடைபெறும் உலக தமிழ் செநம்மொழி மாநாடு குறித்து பல்வேறு பலவேறு எண்ணங்கள் நிலவி வரும் வேளையில், எனக்கு வந்த குறுஞ் செய்தி  இந்த செம்மொழி மாநாடு குறித்து தகவலோடு ஒரு போட்டி ஒன்றையும் அறிவித்துள்ளது. அந்தத் தகவல் அப்டியே உங்கள் பார்வைக்கு...

தற்போது கோவையில் நடைபெறும் செம்மொழி மாநாட்டிற்கு இதுவரை அரசு செலவழித்த தொகை சுமார் 1,500 கோடி. இந்த தொகை உங்களிடம் இருந்தால், மாநாடு நடத்தாமல் மக்களிடம் தமிழ் உணர்வு அதிகரிக்க என்ன செய்வீர்கள்?  உங்கள் திட்டங்களை உடனே குறுஞ்செய்தியாக அனுப்புங்கள். கடைசி நாள் - 25/06/2010
குறுஞ்செய்திகளை அனுப்ப வேண்டிய  தொலைபேசி எண்- 9688429731
 சிறந்த திட்டங்களை தரும் 5 நபர்களுக்கு புத்தகப் பரிசு.

காதல்

"வந்தனா போடுற டிரஸ்ஸும், அவளோட அழகான மேக்கப்பையும் பார்த்து அவனவன் சொக்கிப்போய் திரியிறானுங்க... அவ தனக்கு கிடைக்க மாட்டாளான்னு அவனவன் ஏங்கித் தவிக்கிறான். அவளே வ-ய வந்து உன்கிட்டே "ஐ லவ்யூ சொல்லியிருக்கா... நீ 'சாரி'ன்னு சொல்லியாட்டியாமே! உனக்கு என்னடா ஆச்சு?''

"டேய்... நீயே சொல்லிட்டியே... அவ போடுற டிரஸ், மேக்கப்... இதெல்லாம் பார்த்து நானும் ரொம்ப ரசிச்சிருக்கேன். ஆனா அவளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிற தகுதி எனக்கில்லைப்பா... காதலுக்கு கண்ணில்லாம கூட இருக்கலாம்... அந்தஸ்து... இதுக்கு முன்னால காதல் கசந்துரும்டா... பேசாம அவ அழகை மட்டும் ரசிச்சிக்கிட்டு போயிக்கிட்டேயிருக்க வேண்டியதுதான். இன்னைக்கு எனக்கு அவ தேவதையா தெரியலாம்... அவளுக்கும் நான் ராஜகுமாரனா தெரியலாம்.. கல்யாணத்துக்குப்பிறகு... நடைமுறை வாழ்க்கையில செட்டாகுதுடா... எனக்கேத்த ஒருத்தி இந்த உலகத்துலே பிறந்திருக்காமயா போகப்போறா'' என்றான் தீர்க்கமாய்!

ஒரு வினாடிக் கதை

பத்திரப்பதிவு அலுவலகத்தில் பத்திரம் பதிவு செய்வதற்காக சென்ற அப்பா சந்தோசமாக வீட்டுக்கு வந்தார்.
 ''என்ன போன காரியம் என்ன ஆச்சு? நல்லபடியா முடிஞ்சிதா...''
''பத்திரப் பதிவு அலுவலகத்திலே இன்னைக்கு யாருமே லஞ்சம் கேக்கலை. எல்லாரும் திருந்திட்டாங்களா? ஆச்சரியமாயிருக்குடி''  என்று மனைவியிடம் சொன்னபடி சட்டையைக் கழற்றினார் அப்பா.
 ''அப்பா...நீங்க பத்திரப்பதிவு செய்யப்போறீங்கன்னு தெரிஞ்சதால, நான்தான் அந்த ஆபீசுக்கு போன் பண்ணி இன்னைக்கு உங்க அலுவலகத்துக்கு லஞ்ச ஒழிப்பு போலீசார் வராங்க... கவனமா இருங்கன்னு போன் பண்னேன்... ''

என்றாள் மகள் செல்வி.
தந்தை எதுவும் சொல்லத் தோன்றாமல் மகளை ஆச்சரியமாகப் பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தார்.

சமூகமும், நிகழ்வுகளும்...

நீதி வெல்வது எப்போது?

அரியானாவை சேர்ந்த 14 வயது மாணவி ருசிகா (டென்னிஸ் வீராங்கனை) மானபங்கப்படுத்தப்பட்ட வழக்கில் கைது செய்யப்பட்ட முன்னாள் டி.ஜி.பி. ரத்தோரை விசாரணைக்காக நீதிமன்றத்துக்கு அழைத்து வரும்போது அவரை உ.பி. மாநில வாலிபர் ஒருவர் கத்தியால் குத்துவதற்கு பாய்ந்திருக்கிறார். அப்போது ரத்தோரின் முகத்தில் மட்டும் கத்தி குத்து விழுந்திருக்கிறது. அந்த இளைஞர் தற்போது போலீஸ் காவலில் உள்ளார். இந்த வழக்கு 19 வருடங்களாக நடந்து வருகிறதாம். சம்பந்தப்பட்ட அந்த மாணவி டி.ஜி.பி ரத்தோர் வழக்கை வாபஸ் பெறச் சொல்லிதொடர்ந்து மிரட்டியதால் தற்கொலை செய்து கொண்டு இறந்துவிட்டார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

வித்தியாசமான (வசதி படைத்த) காதலரா நீங்கள்?

காதலர் தினம் வருடா வருடம் கொண்டாடப்பட்ட வந்தாலும் எதிர்ப்புகளும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஹெ-காப்டர் மூலம் வானில் பறந்தபடி காதலர் தினத்தை கொண்டாடும் வகையில், மும்பையில் தனியார் நிறுவனம் அறிமுகப்படுத்தியது. இத்திட்டத்தில் சென்ற வருடம் இரண்டு பேர்மட்டுமே கொண்டாடினர். இந்த வருடமும் இதுவரை 14 பேர் பதிவு செய்திருக்கிறார்களாம்! ம்... ம்...

தாய்மைக்கு வணக்கம்!

ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ் நிறுவனம் வருடந்தோறும் பல்வேறு சேவை நிகழ்ச்சிகளை செய்து வருகிறது. சென்ற வருடம் வைரமுத்து, சு.கி.சிவம் உட்பட 10 பேரின் தாய்மார்களுக்கு பாராட்டு விழா நடத்தியது. அதுபோல் இந்த வருடம் மயில்சாமி அண்ணாதுரையின் தாயார் பாலசரஸ்வதி, இசையமைப்பாளர் ஏ,ஆர் ரஹ்மானின் தாயார் கரீமா பேகம், இயக்குநர் சங்கரின் தாயார் முத்துலட்சுமி உட்பட 14 பேரின் தாயார் தேர்வு செய்யப்ட்டுள்னர். இந்த விழா வரும் 11-ஆம் தேதி காமராஜர் அரங்கில் நடைபெறவுள்ளது.
 

காஷ்மீர் மாநிலத்தில் பனிப்புயல் தாக்கி

 உயிரிழந்த ராணுவ வீரர்களுக்கு எனது

கண்ணீர் அஞ்சலி. அவர்களது குடும்பத்தாருக்கு

ஆழ்ந்த இரங்கல். காயமுற்ற வீரர்கள்

விரைவில் குணமடைய பிரார்த்தனைகள்.

 

விருதுகளுக்கு பெருமை சேர்க்கும் வீரியக்காரி கிருஷ்ணம்மாள்

வருடம் தோறும் ஜனவரி மாதம் சமூக தொண்டு செய்யும் சான்றோர்களுக்கு தமிழக அரசு விருது வழங்கி கௌரவிக்கிறது. அதுபோல் இந்த வருடமும் திருவள்ளுவர் தினத்தன்று சென்னை வள்ளுவர் கோட்டத்தில் விருது வழங்கும் நிகழ்ச்சி நடைபெற்றது. அய்யன் திருவள்ளுவர் விருது -முனைவர் திரு. ஐராவதம் மகாதேவன் அவர்களுக்கும், தந்தை பெரியார் விருது திரு. நக்கீரன் கோபாலுக்கும், அண்ணல் அம்பேத்கர் விருது- திருமதி கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகநாதன் அவர்களுக்கும், பேரறிஞர் அண்ணா விருது- முனைவர் திரு. அவ்வை நடராஜனுக்கும், பெருந்தலைவர் விருது- விருதுநகர் திரு. இரா. சொக்கர் அவர்களுக்கும், மகாகவி பாரதியார் விருது- திரு. ந. இராமச்சந்திரன் அவர்களுக்கும், பாவேந்தர் விருது- கவிஞர் திரு. தமிழ்தாசன் அவர்களுக்கும், தமிழ்த்தென்றல் திரு.வி.க. விருது- திரு. அண்ணாமலை (எ) இமையம் அவர்களுக்கும், முத்தமிழ் காவலர் கி.ஆ.பெ. விசுவாநாதம் விருது- முனைவர் திருமதி தாயம்மாள் அறவாணன் அவர்களுக்கும் வழங்கப்பட்டது.
இதில் அம்பேத்கர் விருது பெற்ற திருமதி கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகநாதன் கொஞ்சம் வித்தியாசமானவர்.
திண்டுக்கல் மாவட்டம் அய்யன் கோட்டை கிராமத்தில் வசித்து வந்த ஆதி திராவிடர் இனத்தைச் சேர்ந்த திரு. ராமசாமி- திருமதி நாகம்மாள் தம்பதியிருக்கு ஐந்தாவது குழந்தையாக 12.06.1926-ல் பிறந்தார். இவருக்கு ச. ஜெகநாதன் அவர்களுடன் 6.7.1950-ல் திருமணம் நடைபெற்றது. இந்த தம்பதியர் இருவரும் மக்கள் சேவையே மகசேனுக்கு செய்யும் தொண்டு என்பதற்கேற்ப கடந்த 60 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக செயல்புரிந்து வருகிறார்கள்.
திருமதி. கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகநாதன் காந்தியடிகளை பின்பற்றி சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு பலமுறை சிறை சென்றவர். நாடு விடுதலைப் பெற்றபின் வினோபாஜியின் வழிகாட்டுத-ல் பீமிதான இயக்கத்ல் இணைந்து நாடு முழுவதும் பாதயாத்திரை மேற் கொண்டவர்.
நிலச்சுவான்தார்கள் ஆதிக்கத்தில் சிக்கித் தவித்த அப்பாவி மக்களுக்காக, ஆதி திராவிடர் மற்றும் பழங்குடியின மக்களுக்காக அரும்பணிகளை செய்து வருகிறார். 13,000 ஏக்கர் நிலங்களை பல போராட்டங்களினாலும், அரசின் உதவியாலும் பெற்று ஏழை ஆதி திராவிடர் மற்றும் பழங்குடியின விவசாயத் தொழிலாளர்களுக்கு அளித்துள்ளார். அதிலும் மகளிர் பெயரிலேயே இந்நிலங்கள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
லாப்டி இயக்கத்தின் மூலம் கிராம பொருளாதரம், கிராம சுயாட்சி அடையும் நோக்கில் படித்த வேலைவாய்ப்பற்ற பெண்கள் மற்றும் இளைஞர்களுக்காக தொழிற் பயிற்சி, பெண்களுக்கு கறவை மாடுகள், ஏழை மாணவர்- மாணவியர் தங்கி படிக்க விடுதிகள் அமைக்கவும் உதவி வருகிறார்.
சுவாமி பிரமானந்தா விருது, ஜமன்லால் பஜாஜ் விருது, பத்மஸ்ரீ விருது, பகவான் மகாவீர் விருது, காந்தி கிராமப் பல்கலைக்கழக விருது, உலகப் பெண்கள் விருது, சிறந்த பெண்மணி விருது, இந்திரா ரத்னா விருது என பல விருதுகளை பெற்றுள்ளார். 2006-ல் நோபல் அமைதிப் பரிசுக்கு பரிந்துரை செய்யப்பட்டார். 2006-ல் உலகின் சிறந்த 1,000 பெண்மணிகளில் ஒருவராக ஸ்விட்சர்லாந்து அமைதிக் குழுவால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 2007-ல் வீரியக்காரி விருது, 2008-ல் அமெரிக்க நாட்டின் ஓபஸ் விருது, 2008-ல் ஸ்வீடன் நாட்டின் வாழ்வுரிமை விருது) மாற்று நோபல் பரிசு), 2009-ல் வாழ்நாள் சேவை விருதும் பெற்றவர் 2009-ஆம் ஆண்டிற்கான "அண்ணல் அம்பேத்கர் விருது பெற்றுள்ளார்.
இந்த விருது பெறும் நிகழ்ச்சியில் அவர் பேசும் போது "தமிழகத்தில் விவசாயம் செய்பவர்கள் மட்டுமே விவசாய நிலங்களை வாங்க விற்க கூடிய வகையில் சட்ட திருத்தம் செய்ய வேண்டும்." என்று கேட்டுக் கொண்டு அதையே மனுவாகவும் முதல்வரிடம் அளித்தார்.
அப்படி அவர் கூறியதற்குரிய பொருளை நம் முதல்வர் அறிந்திருப்பார். அத்தகை சட்ட திருத்த நடவடிக்கையை எடுப்பாரா ?

நமது வலைத்தளத்தில் ஏற்கெனவே திருமதி. கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகநாதன் அவர்களைப் பற்றி வந்த செய்திகளைப் படிக்க...

பொங்கல் வாழ்த்துகள்.

"வாங்க ராஜா எப்படி இருக்கீங்க? பொங்கல் வேலையெல்லாம் முடிஞ்சிருச்சா?''
"எல்லாம் முடிஞ்சிருச்சு. இன்னும் கரும்பு, காய்கறிகள் மட்டும் வாங்கினா பொங்கலை கொண்டாடிட வேண்டியதுதான்.''
"இந்த வருடம் கரும்பு ஒரு கழி முப்பது ரூபாய் வரைக்கும் விக்கும்னு பேசிக்கிறாங்க. போன வருடம் தமிழக அரசு பொங்கல் பரிசா வெல்லம், பச்சரிசி கொண்ட பை ஒன்னு கொடுத்தாங்க அது இந்த பொங்கலுக்கு கிடையாதாம்.''
"இது பழைய செய்திப்பா. அதுக்குப் பதிலாதான் காய்கறி அதிக விலைக்கு விக்கிறதால 12 விதமான காய்கறிகள் அடங்கிய பை தர்றாங்களாம். அதோட விலை ரூபாய் இருபத்தைந்தாம்.''
"பச்சரி, வெல்லம் கொண்ட பை போன வருடம் கொடுத்துட்டு இந்த வருடம் ஏன் தரலையாம்?''
"போன வருடம்தான் புதுசா தமிழ் புத்தாண்டு பொங்கல் அன்னைக்கிதான்னு அரசு அறிவிச்சுது. அதுக்காக கொடுத்தாங் களாம். இந்த வருடம் மக்களாகவே தமிழ் புத்தாண்டை கொண்டாடிடுவாங்கன்னு அரசு நம்புது போலிருக்கு''
"அதிருக்கட்டும் இன்னைக்கி ராத்திரி போகி கொண்டாட வந்திடுப்பா!''
"நிச்சயமா வந்திடுறேன். ஆனா, பிளாஸ்டிக், டயர் போன்ற எதுவும் எடுத்திட்டு வந்திடாதே. அதை எரிச்சா உடனே நடவடிக்கை எடுக்கறதுக்காக இருபது குழுக்களை அமைச்சிருக்காங்களாம். இரவு முழுவதும் கண்காணிக்க போறாங்களாம்.''
"நானும் படிச்சேன் ராஜா. பிளாஸ்டிக், டயர் போன்ற பொருட்களை எரிக்கிறதால மூச்சு திணறல், ஆஸ்துமா, ஒவ்வாமை எல்லாம் ஏற்படுமாம். ஏற்கெனவே ஏகப்பட்ட நோய்கள் உலாவுது. இதில இதுவேற நாமளா தேடிக்கணுமா என்ன? நான் வீடு சுத்தம் செய்யும்போதே வேண்டாத பொருட்களை பிரிச்சி வைச்சிருக்கேன். அதை வைச்சி போகி கொண்டாடுவோம்.''
"பொங்கலுக்கு வேற எதாவது...?''
"வேற எதாவதுன்னா... தண்ணியடிக்க கூப்பிடுறியா?''
"பாருக்கு எல்லாம் போகவேணாம்... அப்படியே எங்காவது போயி கமுக்கமா சாப்பிட்டு வந்திடலாம்...''
"மவனே உனக்காகத்தான் டில்லி அரசாங்கம் ஒரு சட்ட நடவடிக்கை எடுக்க முன்வந்திருக்காங்க. பொது இடங்களில் மது அருந்திரவங்களுக்கு 50,000 வரைக்கும் அபராதமும், 6 மாதம் சிறைத்தண்டனையும் விதிக்கலாம்னு முடிவு செய்திருக்காங்களாம்.''
"ம்... இதுக்கும் கெடுபிடி அதிகமாயிடுச்சா... நம்மெல்லாம் பெரிய பாருக்கு போக முடியுமா?''
"உன்னை மாதிரி ஆளுங்களுக்குத்தானே தமிழக அரசு டாஸ்மாக்கையே நடத்துது. தீபாவளிக்கே 47 கோடி வசூலாம். பொங்கலுக்கு எவ்வளவு பணத்தை கொண்டு போய் கொட்டப் போறீங்களோ? திருவள்ளுவர் தினத்தை முன்னிட்டு பொங்கலுக்கு மறுநாள் கடைக்கு விடுமுறையாம்பா.''
"நல்லவேளை தகவல் கொடுத்தே. இல்லைன்னா அதிகமா பணம் கொடுத்து கள்ள மார்க்கெட்ல வாங்க வேண்டியிருக்கும். நம்ம சம்பாத்தியத்தில அப்படியெல்லாம் செய்ய முடியாதுப்பா..''
"இதைப் பத்திதான் இன்டர்நேசனல் லிவிங் பத்திரிகை ஒரு ஆய்வு செய்திருக்காங்க.''
"எதை... குடிக்கிறது பத்தியா?''
"இல்லப்பா.... வாழ்க்கைச் செலவு, கலாச்ôரம், ஓய்வு, பொருளாதாரம், சுற்றுச்சூழல், சுதந்திரம், ஆரோக்கியம், உள்கட்டமைப்பு வசதி, பாதுகாப்பு, அபாயங்கள், பருவநிலை ஆகிய ஒன்பது அம்சங்கள் பற்றி 194 நாடுகளை வகைப்படுத்தியிருக்காங்க. அதில் தொடர்ந்து 5-ஆவது முறையா எல்லாவற்றிலும் சிறப்புபெற்று முத-டத்தில பிரான்ஸ்தான் இருக்கு. அதற்கடுத்து ஆஸ்திரேலியா, ஸ்விட்சர்லாந்து, ஜெர்மனியாம். அமெரிக்காவுக்கு 7-வது இடம்தான் கிடைச்சிருக்கு.''
"அமெரிக்காவுக்கே 7-வது இடம்னா, நம்ம இந்தியாவுக்கு வாய்பே இருந்திருக்காது''
"அதுதான் இல்ல... நம்ம அப்துல்கலாம் கண்ட கனவு நாடான இந்தியா 100 மேல இருந்து மெல்ல முன்னேறி 88-வது இடத்துக்கு வந்திருக்காம். அதுவே சந்தோசம் தரும் விசயம்தானே... சரிப்பா நான் கிளம்புறேன். அதுக்கு முன்னாலே ஒரு விசயத்தை சொல்லிடுறேன்...''
"போய்ட்டு வர்றேன்கிறீயா?''
"ஹே... இது பழைய ஜோக்குப்பா... நான் தினமலர் நெட் அட்ரஸ் தர்றேன். அந்த அட்ரஸை க்ளிக் பண்ணி பாரு. ஒரு புது விசயம் உனக்கு விளங்கும். நோட் பண்ணிக்க... http://www.dinamalar.com/video_Inner.asp?news_id=733 சரி இராத்திரி போகி கொண்டாட்டத்தில பார்ப்போம் வரட்டா...''
"சரிப்பா...''


அன்பு நண்பர்களுக்கு இனிய பொங்கல் மற்றும் தமிழ் புத்தாண்டு வாழ்த்துகள்.

சுயபுராணம் பகுதி-2

சுயபுராணம் முதல் பகுதியில் தஞ்சையிலிருந்து குடந்தைக்கு வீடு மாறிச் செல்வது பற்றி எழுதியிருந்தேன். முதல் பகுதியில் தஞ்சாவூரைப்பற்றி எதுவும் சொல்லவில்லையே என்று உங்களில் சிலர் நினைத்திருக்கலாம். அந்த வயதில் எனக்கு தெரிந்ததெல்லாம்- முன்பு சொன்னது போலவே தஞ்சை கோயிலும், சிவகங்கை பூங்கா, அரண்மனை போன்றவைதான். அதற்குப் பிறகு தஞ்சைப் பகுதிக்கும் எனக்குமான தொடர்பு விட்டுப் போயிற்றா என்றால் இல்லை. அங்கும் பல நண்பர்கள் எனக்கு கிடைத்தார்கள். அவர்களைப் பற்றி பிறகு காண்போம்.

இப்போது கும்பகோணம் பற்றி...
கும்பகோணத்தில் உள்ள பள்ளியொன்றில் என்னைச் சேர்த்தார்கள். அப்போது எங்கள் வகுப்பாசிரியராக இருந்தவர் சந்திரசேகர். அவர் பாதி நாள் வகுப்புக்கு வரமாட்டார். அவர் ரியல் எஸ்டேட் பிஸினஸை செய்து வருகிறார் என்பது பிற்பாடுதான் தெரிந்தது. ஏற்கெனவே தஞ்சையில் நான் படித்த பள்ளியில் என் படிப்பு சுமார் ரகமாகத்தான் இருந்தது. அதோடு அந்தப் பள்ளியில் அடிக்கடி திருமணம் போன்ற விழாக்கள் நடைபெறும். அதற்காக பள்ளிக்கு விடுமுறை விடுவார்கள். என் அப்பாவோட நண்பரின் மனைவிதான் எனக்கு வகுப்பாசிரியராக இருந்தார். அதனால் எனக்கு பல சலுகைகள். படிப்பு விசயத்தில் இருந்தால் சந்தோஷப்பட்டிருப்பேன். நான் படிக்கவே இல்லையென்றாலும் எனக்கு மதிப்பெண் போட்டு எனக்கு நல்லது செய்வதாக நினைத்து என் ஆரம்பப் படிப்புக்கு தடைக்கல்லாக இருந்துவிட்டார் அவர். அப்போது சிறு வயது என்பதால் எனக்கு சந்தோசமாகத்தான் இருந்தது. அதன் பாதிப்பு குடந்தைக்கு வந்தபிறகுதான் புரிந்தது. இப்போது எதற்கு இதை எழுதுகிறேன் என்றால் இதைப் படிக்கும் ஆசிரியர்கள் இப்படி ஒரு சலுகையை யாருக்கும் கொடுத்து, என்னைப் போன்ற இன்னொரு மாணவனின் வாழ்க்கையை கெடுத்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகத்தான்.

அடித்தளமே சரியில்லததால் குடந்தையில் படிப்பதற்கு நிறையவே சிரமப்பட்டேன். என் தந்தைக்கு பணி நேரம் முடிந்தாலும் அவர் தொழிற்சங்கத்தில் முக்கிய பொறுப்பில் இருந்ததால் வீட்டிற்கு வரும் நேரம் முன்பின்னாகத்தான் இருக்கும். என் அம்மா படிப்பு வாசனை அற்றவர். என் சகோதரனுக்கும் எனக்கும் ஏழாம் பொருத்தம். பின் என் படிப்பு எப்படி இருக்கும்?
எப்படியோ தத்தி தத்தி ஆறாம் வகுப்பு சென்றாயிற்று. அங்கு சென்றவுடன் பாடப்பிரிவுகளை பார்த்ததும் எனக்கு தலை சுற்றத் தொடங்கிவிட்டது. எங்களுக்கு கணக்கு வாத்தியாராக வந்தவர் முருகையன் என்பவர். அவர் பாடம் நடத்தும் போது கவனமாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன். மற்றவர்கள் எல்லாரும் அசட்டையாக இருப்பதையும் நான் கவனித்துக் கொண்டிருப்பதையும் கண்ட ஆசிரியர் என்னை எழுப்பி, இவனைப் பாருங்கள் எவ்வளவு கவனமாக கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறான் இவனைப்போல எல்லாரும் கவனமாக இருங்கள் என்றார். அந்த மாதம் வந்த முதல் திருப்புத் தேர்வு முடிந்து விடைத்தாளை ஒவ்வொருவருக்கும் கொடுத்து அவர்களின் மதிமப்பெண்களையும் கூறி வந்தார் கணக்கு வாத்தியார். என் முறையும் வந்தது. என் மதிப்பெண்ணை கண்டவர் உடனடியாக பிரம்பை எடுத்துக் கொண்டு என்னை விளாச ஆரம்பிக்க, வகுப்பில் சிரிப்பொ- ஆரம்பித்தது. இன்னமுமா உங்களுக்கு காரணம் தெரியவில்லை... கணக்குப் பாடத்தில் கீழே சிவப்பு கோடு கிழிக்கும் அளவுக்கு அய்யா அப்படி ஒரு மார்க் வாங்கியிருந்தேன்...

(தொடரும்)

பயணங்கள் தொடரும்...

பயணங்கள் எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். அது நண்பர்களுடன் என்றாலும் சரி, தனியாக சென்றாலும் சரி. தனியாக சென்றால் போரடிக்காதா என்று நீங்கள் கேட்கலாம். நிச்சயமாக எனக்கு அப்படி நேர்ந்ததில்லை. நண்பர்களுடன் செல்லும்போது அரட்டை, அமர்க்களம் என்று செல்லும் பயணம் ஒரு தனி மகிழ்ச்சிதான். அதுவே தனியாக செல்லும்போது என்னை நானே திரும்பிப் பார்த்துக் கொள்வதற்கும், எந்தவித தொந்தரவும் இல்லாமல் இயற்கை அழகை ரசிப்பதற்கும், புதிதாக கவிதைகள் எழுதுவதற்கும் அந்தப் பயணம் உறுதுணையாக இருக்கும் என்பதில் எனக்கு மகிழ்வையே தரும்.

படிப்பு முடியும்வரை ரயில் பயணம் என்பதே அபூர்வமாக இருந்தது. விடுமுறைக்கு சென்னையில் உள்ள அக்கா வீட்டுக்கு வருவதற்கு மட்டுமே ரயில் பயணம் வாய்ப்பாக அமையும். ஆனால் இப்போது தினசரி வேலைக்கு செல்வதற்கு நம்பகமான, பாதுகாப்பான, நேரத்திற்கு செல்லக்கூடிய ஒரு பயணத்திற்கு ரயில் பயணத்தை விட்டால் வேறு வழியில்லை என்பது நிதர்சனம். பேருந்து பயணத்தைவிடவும் ரயில் பயணம் ஒருவிதத்தில் அலாதியானது. பேருந்தில் எல்லோரும் முன் பக்கம் பார்த்தபடி உட்கார்ந்தே ஆகவேண்டிய கட்டாயம். ஆனால் ரயில் பயணத்தில் எதிரே இருப்பவர்களை பார்த்தபடி அல்லது நண்பர்களுடன் அரட்டை அடித்தபடி செல்வதற்கும், அடுத்தவர்கள் படிக்கும் நாளிதழ்களை கடன் வாங்கியோ அல்லது எட்டிப்பார்த்தபடி படிப்பதற்கும் உகந்தது. அதோடு ஒரு கம்பார்ட்மெண்ட் முழுவதும் உள்ள மனிதர்களை கவனிக்க முடியும். அதில் பலதரப்பட்ட குணாம்சமுள்ள மனிதர்களை காணலாம்.

இன்றும் ஒரு மனிதரை சந்திக்க வாய்ப்பு கிடைத்தது. என் எதிரே உள்ள இருக்கையில் மூன்று பேர் அமைர்ந்திருந்தார்கள். அவர்கள் மூவருக்குமே வயது முப்பதுக்குள்தான் இருக்கும். இருக்கையின் முனையில் உட்கார்ந்திருந்தவர் ஜன்னல் கண்ணாடி இறக்கப் பட்டிருப்பதைக் கண்டதும் ஜன்னலோரம் அமர்ந்திருப்பவரிடம் அந்த கண்ணாடியை ஏற்றிவிடும்படி கூறினார். அதற்கு அந்த ஜன்னலோர இருக்கை வாசி நீங்களே திறந்து கொள்ளுங்கள் என்றார். அதை காதில் வாங்காத அந்த இளைஞர் மீண்டும் கண்ணாடியை ஏற்றிவிடும்படி சொல்ல, ஜன்னலோர இருக்கை இளைஞர் நீங்களே திறந்து கொள்ளுங்கள் என்று மீண்டும் கொஞ்சம் சப்தமாக கூறினார். உடனே அந்த இளைஞர் சிரித்துக் கொண்டே எழுந்து ஜன்னல் கண்ணாடியை திறந்துவிட்டு, அந்த ஜன்னலோர இருக்கை வாசியின் முதுகில் தட்டிவிட்டு அமர்ந்தார். அதற்கு அந்த ஜன்னலோர இருக்கைவாசி மேலே கைவக்கிற வேலை வைச்சிக்காத என்று கூற, அந்த இளைஞர் சிரித்துக் கொண்டே எங்களையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டே அமர்ந்துவிட்டார். அவ்வளவுதான் நடந்தது.

ஆனால் என் மனசுக்குள் அந்த இளைஞர் ஏன் அப்படி கூறினார்? ஜன்னல் கண்ணாடியை அவரே ஏற்றியிருந்தால் என்ன? அந்த நபர் வீட்டில் ஏதும் பிரச்னையாக இருக்குமோ? அல்லது அவரவர் வேலையை அவரவர்களே செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தாரா? இப்படியாக யோசித்துக் கொண்டே பயணத்தை தொடர்ந்தேன்.
உங்களால் ஏதாவது யோசிக்க முடிகிறதா?

சுயபுராணம்- பகுதி 1

அவரவர்களுக்கு தனது சொந்த ஊரின் பெருமையைச் சொல்லிக் கொள்ள ஆயிரம் இருக்கும். அதிலும் சொந்த ஊரைவிட்டு (வயிற்றுப் பொழைப்புக்காக) வேலைக்காக வெளியூர்களில் வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு வளர்ந்த வாழ்ந்த ஊரைப்பற்றி பேசுவது/ எழுதுவது என்றால் தனி கொண்டாட்டம்தான். அப்படித்தான் நானும்... ஏதோ நானறிந்தவரையில் எங்கள் ஊரைப்பற்றியும், அங்கு எனக்கேற்பட்ட, நான் சந்தித்த மனிதர்கள், அவர்களுடனான எனது அனுபவங்களையும் உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளப் போகிறேன்...

எங்கள் ஊரைப்பற்றி பெரும்பாலும் அனைவரும் அறிந்திருப்பார்கள். ஆமாம். எங்கள் ஊர் புகழ்வாய்ந்த ஊராயிற்றே! புலிக்கொடி பறந்த ஊர் எங்கள் ஊர். சோழ மன்னர்கள், மராட்டிய மன்னர்கள் ஆண்ட பூமி எங்களுடையது. நெற்களஞ்சியம் என்று பேர் பெற்ற ஊர் எங்கள் ஊர். தமிழ்ப் பல்கலைகழகங்கள், அரண்மனை, பெரிய கோயில் அமைந்த ஊர். காவிரி பாயும் நதிக்கரையில் அமைந்த ஊர் எங்கள் ஊர். தமிழகத்துக்கு பல தலைவர்களை தந்த ஊர் எங்கள் ஊர். பல தமிழறிஞர்கள் வாழ்ந்த ஊர் எங்கள் ஊர். அந்த ஊர்... தஞ்சாவூர்!



ஆம்! நான் பிறந்தது தஞ்சையில்தான். தஞ்சையில் கரந்தட்டான்குடி (கரந்தை) என்ற பகுதியில்தான் நான் பிறந்தேன். எங்கள் வீட்டுக்கருகில் இருக்கும் வெள்ளைப் பிள்ளையார் கோயில் இன்னும் என் மனதில் நிற்கிறது. தஞ்சை அரண்மனையின் கிழக்குப் பகுதியில்தான் எங்கள் குடியிருப்பு. விவரமறியாத வயதுதான் என்றாலும் வியந்திருக்கிறேன்- தஞ்சை பெரிய கோயில், அரண்மனை, சிவகங்கை பூங்கா போன்றவற்றைப் பார்த்து... நான்காம் வகுப்புவரை தஞ்சையில்தான் படிப்பு. அதற்குப் பிறகு என் அப்பாவுக்கு வேலை மாற்றல் உத்தரவு வந்துவிட்டது. மாற்றல் வந்த இடம் தஞ்சையிலிருந்து அப்படி ஒன்றும் வெகு தூரத்தில் இல்லையென்றாலும், பிரிய மனமில்லாமல்தான் அந்த ஊரைவிட்டு பிரிந்து பயணமானோம்... எங்களின் அடுத்த வாழ்விடமாக மாறிப்போனது கோவில் நகரமாம் கும்பகோணம் என்ற குடந்தைக்கு!
(தொடரும்)